Met de introductie van het nieuwe pensioenstelsel in Nederland staat de financiële sector voor nieuwe uitdagingen in het beheer van pensioenvermogens. Een cruciale component hierin is de sturing van de renteafdekking, wat zowel voor het Solidaire Pensioencontract (SPR) als het Flexibele Pensioencontract (FPR) van groot belang is.
De meeste grote pensioenfondsen hebben via de sociale partners gekozen voor de combinatie SPR en de indirecte methode voor het bijschrijven van theoretisch beschermingsrendement. In dit artikel willen we bijdragen aan de discussie over het beheer van het renterisico binnen het SPR in combinatie met deze indirecte methode. Bij toepassing van de indirecte methode kunnen afwijkingen ontstaan tussen de beoogde en gerealiseerde renteafdekking, wat tot uiting komt in het overrendement. DNB vereist dat pensioenfondsen de mismatchrisico’s op een adequate manier beheersen. Dit benadrukt het belang van een gedegen mismatch-beheer.
De mismatch tussen de beoogde en de daadwerkelijke renteafdekking kent drie hoofdcomponenten: duratie-, curve- en spreadrisico. Hoewel al deze componenten relevant zijn, ligt in dit artikel de focus op het duratierisico als primaire drijfveer van potentiële mismatches. Deze keuze is mede gebaseerd op de verwachting dat het curverisico in het nieuwe pensioenstelsel minder impact zal hebben dan in het huidige systeem, aangezien de verminderde renteafdekking voor jongere deelnemers resulteert in een kleinere behoefte aan langlopende rente-afdekkingsinstrumenten. Daarnaast wordt het spreadrisico, dat ontstaat bij de implementatie van de renteafdekking met obligaties, doorgaans bewust geaccepteerd als onderdeel van het beoogde overrendement.
In dit artikel presenteren we een raamwerk dat pensioenfondsen en vermogensbeheerders ondersteunt bij het maken van weloverwogen keuzes in het beheersen van duratierisico. We bespreken hoe een systematische aanpak kan helpen bij het beperken van mismatches en kan bijdragen aan een stabiel pensioenresultaat.
Het artikel begint met een uitleg over hoe een collectieve renteafdekking wordt vastgesteld binnen SPR. Dit wordt geïllustreerd aan de hand van een praktijkvoorbeeld, waarmee de implicaties van variabele uitkeringen op de sturing van de renteafdekking worden verduidelijkt. Hoewel het vaststellen van de bandbreedte niet de focus van dit artikel is, presenteren we een raamwerk waarmee de renteafdekking binnen een vastgestelde bandbreedte kan worden bijgestuurd. Daarnaast kan dit raamwerk dienen als toetsingsinstrument voor de naleving van de vastgestelde bandbreedte. Dit raamwerk wordt verduidelijkt met praktische toepassingen. Het artikel wordt afgesloten met conclusies.
in VBA Journaal door Michel Wetser en Kin Lee