Publications

Halverwege 2020 was het er dan eindelijk: het langverwachte nieuwe pensioencontract. Jarenlang hebben kabinet, vakbonden en pensioenspecialisten met elkaar gesleuteld aan dit contract, dat de problemen in pensioenland moet oplossen. Volgens minister Koolmees heeft dit geleid tot een nieuw pensioenstelsel dat financieel en maatschappelijk houdbaar is. Een pensioenstelsel dus, dat goed is voor huidige en toekomstige generaties. Want wie wil er nu niet dat zijn kinderen en kleinkinderen goed verzorgd achterblijven?

Sinds afgelopen voorjaar ben ik niet meer zo jaloers op de mensen die als taak hebben om de pensioenreserves te beleggen. En met corona heeft dat nu eens weinig te maken. Er hing altijd een glans van glamour rond dat schuiven met miljarden. Geld beschikbaar stellen – of kunnen terugtrekken – dat is macht. Maar recentelijk verkruimelde dit idee.

Het Verenigd Koninkrijk (VK) voerde in 2015 verstrekkende pensioenhervormingen door. Deze hervormingen maakten het mogelijk voor deelnemers om zonder al te veel restricties geld te onttrekken aan hun pensioenvermogen, waarmee een sterk individualistisch en flexibel pensioensysteem op basis van beschikbare premie (‘Defined Contribution’ of DC) werd neergezet.

Pensioenfondsen ervaren steeds meer druk om te voldoen aan diversiteitsnormen voor hun besturen. Een van de belangrijkste redenen voor diversiteit is dat deelnemers aan pensioenregelingen zich beter vertegenwoordigd voelen. Volgens Hirschman (1970) is dit belangrijk, want ze zijn verplicht deel te nemen en kunnen bij ontevredenheid het pensioenfonds dus niet verlaten.

Over liquiditeit wordt veel geschreven en gezegd. Tegelijk blijft het een ongrijpbaar concept. Waaruit bestaat liquiditeit, hoeveel ervan zit er in het wereldwijde financiële systeem, hoe ontwikkelt de hoeveelheid en aard van liquiditeit zich? En wat betekent dit voor beleggers?