Het Solvency II-raamwerk heeft grote gevolgen voor het vereiste kapitaal dat verzekeraars moeten aanhouden voor hun beleggingen in bedrijfsobligaties. Omdat een verzekeraar het renterisico vaak onafhankelijk beheert ten opzichte van haar verplichtingen, richten wij ons in dit artikel uitsluitend op het kapitaal voor credit-spreadrisico.
In de huidige Solvency II voorstellen voor Europese verzekeraars wordt de rentecurve voor de waardering van de verplichtingen voor langere looptijden geëxtrapoleerd met behulp van de zogenaamde “ultimate forward rate” (UFR)-methodiek. Deze methodiek wordt de komende tijd ook ingevoerd voor Nederlandse pensioenfondsen. We geven een overzicht van de werking van de UFR-methodiek en gaan in op de mogelijke voor- en nadelen van deze aanpak.
Met een beheerd vermogen van meer dan €700 miljard behoort het Noorse petroleumfonds tot de grootste institutionele beleggers ter wereld. Met deze grootte komt ook een verantwoordelijkheid. Een realisatie van deze verantwoordelijkheid is dat het fonds in 2009 een uitgebreide studie heeft laten uitvoeren om te onderzoeken of de wijze waarop zij invulling heeft gegeven aan het inrichten van haar beleggingsportefeuille zinnig is geweest.
Er komen veel veranderingen op beleggingsondernemingen af, onder meer door nieuwe regelgeving. De Autoriteit Financiële Markten (AFM) is belast met het toezicht op de naleving van deze regels, gericht op onder meer zorgvuldige financiële dienstverlening. De AFM zet daartoe wettelijke instrumenten in, maar kan ook zogenaamde informele maatregelen nemen.
Ik zat er 9 juni helemaal klaar voor. We zouden eerst even de Denen aan de kant zetten, daarna nog wat puntjes sprokkelen bij de Duitsers en Portugezen en zo de tweede ronde van het Europees kampioenschap veilig stellen. De meesten van de paar miljoen voetbalexperts die Nederland rijk is hadden geen scenario bedacht waarbij we na drie wedstrijden nog geen enkel punt gewonnen hadden. Zelfs het stress scenario had hier niet in voorzien.
Dit artikel onderzoekt hoe onderhandse leningen kunnen bijdragen aan de financiële infrastructuur van Nederland. Dat debat is in gang gezet door de dramatische ontwikkelingen in het Nederlandse financiële landschap sinds 2007 tot op heden, onder andere verwoord in het rapport van de Commissie-De Swaan dat door een expertgroep in juni 2011 is uitgebracht aan de Minister van Economische Zaken,...
De pensioenwereld is in beweging en heeft nog nooit zo erg onder het vergrootglas gelegen als vandaag de dag. De financiële positie van pensioenfondsen is de afgelopen jaren verslechterd en het maatschappelijk vertrouwen in de pensioensector is afgenomen. Er is dus werk aan de winkel. Binnen dat speelveld is een cruciale rol weggelegd voor SPO als belangrijkste aanbieder van pensioenopleidingen op het gebied van collectief pensioen.
Het beleggingsbeleid van Nederlandse institutionele pensioenbeleggers kan door middel van innovatieve investeringen in onderwijs een positieve bijdrage leveren aan de Nederlandse samenleving en tegelijkertijd beter aansluiten bij de strategische doelstelling van pensioenbeleggers.
Dit artikel beschrijft de recente ontwikkelingen voor risicokapitaal, ofwel private equity, in Nederland. Daarbij wordt dieper ingegaan op de noodzaak van de rol van private equity en waarom beleggers expansiefinanciering via private equity investeringen aan snelgroeiende bedrijven moeten overwegen. Het artikel eindigt met voorstellen voor investeringsmogelijkheden in jonge bedrijven met een innovatief karakter.
Overheden over de gehele wereld zien een mogelijke rol voor pensioenfondsen bij het financieren van publieke doelen met een macro- of sociaal-economisch karakter. Ook voor de Nederlandse overheid zou een dergelijke rol voor pensioenfondsen welkom zijn. Zo kunnen pensioenfondsen een rol spelen als financier van infrastructuurprojecten. Een passende risicobeheersingsomgeving is daarbij noodzakelijk.
In de literatuur is tot op heden weinig bekend over de internationalisatie van het beleggingsgedrag van de Nederlandse pensioenfondsen. De Nederlandse pensioenfondsen hebben zich veelal meer gericht op het buitenland en een sterke internationale diversificatie van hun vermogensportefeuille tot stand gebracht.
In de praktijk blijkt dat wie zijn beleggingen goed kent, ook goed in staat is om waardecreatie te waarborgen en risico’s te beheren. Dat is een van de belangrijkste argumenten voor Nederlandse beleggers om te investeren in bedrijven uit eigen land: die zijn immers het beste te volgen – mits de belegger zich betrokken en actief opstelt.
Pensioenfondsen, en hun deelnemers, zijn gebaat bij een brede spreiding van beleggingsportefeuilles over beleggingscategorieën, sectoren en geografische gebieden. Een uitzondering op dit streven naar geografische spreiding kan gemaakt worden voor het beleggen in Nederlandse inflatie, die categorie is immers alleen voorhanden in Nederland en wordt voor pensioenfondsen steeds belangrijker.