De vraag is niet óf onze investeringsbeslissingen impact hebben, maar of ze de gewénste impact hebben. Een totale portefeuille benadering zien we nog weinig, omdat onduidelijk is wat impactbeleggingen doen met het riskreturn profiel van de portefeuille. En hoe meet je impact dan? Dit leidt vaak tot een voorzichtig begin met impactbeleggen via een specifiek ‘bakje’ of binnen bepaalde asset categorieën.
De vraag is, hoe komen we tot een proces waarbij we impact een bewuste plek geven in onze beleggingscyclus, het governance model en verantwoording op basis van KPI’s? Met andere woorden, hoe komen we tot impactintegratie – een logische stap na ESGintegratie? Dat vereist een weloverwogen beleggingsstrategie, waarin impact samen met rendement, risico en kosten meegewogen wordt. Zo is impact niet langer een afzonderlijk, maar strategisch geïntegreerd element van de beleggingsfilosofie van de institutionele belegger.
In een recent rapport van de GIIN (Global Impact Investing Network)1 wordt de huidige, verkennende aanpak van impact bij Institutionele Asset Owners (IAO’s) onderschreven. Volgens de GIIN kan het creëren van een geïsoleerde impactportefeuille (’bakje’) binnen een grote pensioen of verzekeringsportefeuille een eenvoudig uitgangspunt bieden, maar brengt een meer geïntegreerde aanpak met behulp van een ‘impactlens’ voordelen met zich mee, omdat zo:
• kapitaal binnen en tussen alle relevante beleggingscategorieën gebruikt kan worden om meer mogelijkheden voor impact na te streven dan het geval is met een beperkt mandaat;
• een hogere mate van diversificatie binnen impactstrategieën bereikt kan worden; en
• een grotere impact gerealiseerd kan worden naast financieel rendement, in het belang van de deelnemers.
In dit artikel betogen wij dat impact geïntegreerd kan worden in het beleggingsproces. Om deze claim te onderbouwen doorlopen we de verschillende fases in het beleggingsproces en presenteren we concrete ideeën hoe impact in iedere fase een plek gegeven kan worden om zo te komen tot impactintegratie.
in VBA Journaal door Yvonne Janssen en Jan Bertus Molenkamp